Artiest info
Website
Myspace
DIEPENBEEK - 03/07/10

Candye Kane, genomineerd voor 4 'National Blues Foundation Awards', voor de 'BB King Entertainer  of the Year Award', 'Best Contemporary Blues CD' voor 'Superhero', en 'Best Contemporary Blues Female' van 2010. Ze won ontelbare prijzen, inclusief maar liefts ZEVEN keer 'Best Blues Band' op de San Diego Music Awards. Verder onder anderen Best Blues CD of 2005 op de  San Diego Music Awards; de Trophées France International Award 2004 voor  'Best International Blues Chanteuse' en 'Artist of the Year'. Ze stootte Jewel van de troon van 'Artist of the Year' op de San Diego Music Awards en won de California Music Award voor Best Swing-Cabaret Artist. In mei 2007, won Kane een award voor 'Best Original Blues composition' van de West Coast Songwriters Association voor haar song, "I'm My Own Worst Enemy". Een impressionante lijst met verwezenlijkingen van een impressionante, maar goedlachse dame, die steeds klaar staat voor haar fans. Candye trad op Hookrock op met onder anderen United By Music, een project dat haar nauw aan het hart ligt

Kan je de lezers even uitleggen wat 'United By Music' is?

'United By Music' is het brain child van Joris Van Weyngaerden uit Zeedrecht, die een grote bluesfan is; hij is het soort man die naar de States trekt met één valies kleren en er een tweede koopt die hij vol cd's mee terug brengt. Hij is al lang een goeie vriend en toen hij me inhuurde om te spelen op een party van de gezondheidsorganisatie waarvoor hij werkt in Nederland, speelde er op het tweede podium een band met mensen met een handicap. Ik ging die band zien omdat ik hou van live muziek, vooral als er vrouwelijke instrumentalisten in de band spelen, en op het einde van mijn show riep ik een aantal van hen op het podium om samen met mij een song te zingen. Toen hij zag hoe ik omging met deze mensen, kreeg Joris een idee en hoe langer we er over praatten, hoe meer we vonden dat we dit moesten doen. We zouden dit graag uitbouwen tot een wereldorganisatie waar mensen met een handicap de kans krijgen om op het podium te komen en te laten zien wat ze kunnen.
Mij werd al sinds mijn kindertijd verteld dat ik niets zou bereiken, door mijn familie en mensen om me heen, omdat ik arm was, en mijn vader zat in de gevangenis toen ik geboren werd, en ik was dik, en ik was een pornoactrice en ik was een tienermoeder en... dus stel je voor dat je met een handicap geboren bent en je wordt verteld 'je kan niet zingen, je kan geen instrument bespelen, geen denken aan, je kan niet autorijden, niet alleen wonen, geen kinderen hebben, niet trouwen... allemaal bijna onoverwinnelijke obstakels...Ik vind het schitterend dat ik op mijn eigen bescheiden manier kan bijdragen om hen de kans te geven op het podium hun ding te doen, ze zijn echt goed, en ze verdienen het gehoord te worden. Eén van onze zangeressen, Albertine, staat op het Waterfront Blues Festival om de aftrap te geven voor de Noord Amerikaanse afdeling van het 'United By Music' -project. Albertine zingt er met Karen Lovely – die dit jaar 3 Blues Award nominaties in de wacht sleepte – en Lady A, een lokale muzikante uit Seattle. Dat op zich is al opwindend, en als het optreden van dit kleine Hollandse meisje met een handicap op één van de beste bluesfestivals het enige is wat we bereiken, is dat al een overwinning, maar het kan nog zoveel groter worden.

Natuurlijk zal niet iedereen met een handicap een getalenteerd muzikant blijken, maar alleen al de kans om op voet van gelijkheid met andere muzikanten op het podium te staan kan een levensveranderende ervaring zijn. Een kans om applaus te krijgen voor iets wat ze wél kunnen, in tegenstelling tot negatieve aandacht omwille van hoe ze er uitzien of wat ze niét kunnen. En het is goed voor de andere muzikanten om hun ego even opzij te moeten zetten en de ànderen hun ster te laten schijnen. Het is niet Candye Kane die dit verwezenlijkt, ik ben maar een katalysator en medeoprichter, maar ik geloof stellig dat dit kan groeien en meer mensen de kans geven om zich te laten horen.

Wat zijn de toekomstplannen voor 'United By Music' ?

Dit zou je eigenlijk aan Joris moeten vragen, het is zij project en hij maakt de plannen. Ik bracht hem in contact met een vrouw uit Seattle, Barbara Hammerman, bekend schrijfster en vrijwilligster – zij won een 'Keeping The Blues Alive Award' voor haar liefdadigheidswerken – die de leiding van de Noord Amerikaanse afdeling op zich nam; dit is iets wat ik niet kan doen, aangezien ik steeds onderweg ben met de band.

Even over naar jou, je hebt een nieuwe cd die je samen met je – overigens uitstekende – gitariste Laura Chavez ...

... ja, we coproduceerden 'Sister Vagabond', net als 'Superhero', onze vorige cd. We zijn een goed schrijversteam: ik schrijf alle teksten, en Laura neemt het merendeel van de muziek voor haar rekening. Ik schreef de muziek voor een paar songs, de rest deden we samen. Het was ook leuk dat mijn ex Tom – bassist van de Palladins - de techniek voor zijn rekening nam, hij mixte en masterde de cd voor ons. We namen trouwens in zijn studio op, hij woont vlak bij, zodat ik er per fiets naartoe kon.

Je hebt ook nog een Broadway musical op stapel staan...

ja, die heet 'The Toughest Girl Alive' naar een song en een – tot nog toe ongepubliceerd – boek die ik schreef. Ik stuurde het manuscript naar mijn vriend Javier Velasco van het San Diego Ballet en hij adapteerde het voor het podium. Het werd een toneelstuk met mijn band en drie acteurs: ik speel mezelf; één actrice speelt alle vrouwelijke rollen in mijn leven en één acteur speelt alle mannelijke rollen – zij spelen dus nogal wat verschillende rollen – en dan zijn er 23 originele songs. Het is schitterend, maar wel moeilijk, vooral om alle dialogen te memoriseren, ook al gaat het over mijn leven. Dat komt omdat het chronologisch niet 100% klopt...

... je noemt het “99.9% waarheid”, wat is dan die 0.1%?

wel dat heeft dus te maken met de chronologie, we wilden bijvoorbeeld de dood van een vriend, Robert “Tiny” Gibson er in, ook al gebeurde dat in werkelijkheid veel later. Robert was een drag queen prostituée die werd vermoord terwijl hij aan het werk was, en ik vond dat hier een belangrijke boodschap in zat over sex werkers en prostitutie; en die wilde ik overbrengen, ook al eindigt het stuk in 1988, wanneer ik met Tom trouw en naar San Diego verhuis, en werd Tiny eigenlijk pas in 1997 vermoord.

Als laatste, wat is het antwoord op de vraag die niemand jou ooit stelt?

Oh, ik vind dat je leuke vragen had hoor, maar als ik een interviewer was zou ik waarschijnlijk vragen met wie – dood of levend – zou je willen uit eten gaan en waarom. Ik vind dat een goeie vraag, dus... met wie zou jij willen uit eten gaan?

wel... ik zou Laura Chavez wel mee uit willen nemen, als ze me een paar van haar gitaarlicks leert...

JayBee